با اینکه شما می توانید این خوراک را در بیشتر شهرهای هند پیدا کنید، اما ایشان، اصلا یک خوراک "گوآیی/Goan" به شمار می رود. "گوا/Goa" غیر از ساحل سوزانش، درختان نارگیل و موزش، رقص، موسیقی، دیسکو، بارهایِ پرهیجان و مسافرهای خوشگذرانش، مرغ ویندالو هم دارد! البته اگر خواستید این خوراک رو تو خود گوآ، امتحان کنید، پیشنهاد می کنم، یه بسته دستمال مرطوب رو، برای چند ساعت تو یخچال نگه دارید، روز بعدش لازمتون می شه!!!
من اول بار، این خوراک را در "باگا بیچ/ Baga beach" تو رستوران "بریتوز/Britto's" خوردم. از آنجاییکه با تندیِ خوراک، هرگز مشکلی ندارم، درخواست های متداول که ورد زبان خارجی ها در رستوران های هند است، مثل"Less spicy","Non-spicy please","medium spicy" و ... را ندادم. شما اگه اینجا رفتین، اشتباه منو تکرار نکنید.
می خواهم کمی در مورد ایالت گوا و چند و چونش بنویسم، شما اگر تمایلی به خواندن این قسمت ندارید، متن را بعد از این نشان "///" دنبال کنید.
تصویر از این نشانی برداشت شده است.
///
گوآ یا گوواراشترا، استانی بندری در ساحل غربی هند است. این ایالت از شمال با استان "ماهاراشترا/Maharashtra"، از جنوب و شرق با "کارناتاکا/Karnataka" و از غرب با دریای عرب، همسایگی دارد. این استان با جمعیت یک ونیم میلیون نفری، کوچکترین استان این کشور است. گوا از نگرِ آب و هوایی، مرطوب و گرم است و پوشیده از انواع درختان گرمسیری و گیاهان نادر و زیباست. غیر از دوران مانسون و باران های موسمی که شامل ماه های جون، جولای، آگست و سپتمبر می باشد، شهر گوآ با ساحل های شنی و شگفت انگیزش، بناهای قدیمی مانند کلیساها، فستیوال ها، بازارهای محلی (مپوسا و آنجونا) و با رستوران- بارها، نایت کلاب ها، دیسکوها و پارتی هایش، که زنده ترین و شلوغ ترین مکان های خوشگذرانی در هند هستند، بیشترین بازدید کننده ی خارجی از شهرهای ساحلی هند را، به خود اختصاص داده است.
تصویر از این نشانی برداشت شده است.
در گذشته نه چندان دور، گوآ مرکز جذب هیپی ها و بروبکس مخدردوست بود. اما امروزه با دخالت و حضور پلیس در منطقه، گوآ کمی حال و هوای آن زمانش را از دست داده است. اگرچه هنوز دِراگ بازان زیادی را در خود جای می دهد، اما آنها کمتر در کنار ساحل و مکان های عمومی دیده می شوند.
تصویر از این نشانی گرفته شده است.
جدا از تمام فستیوال ها و جشن های مهم هندوان مثل دیوالی/Diwali، هولی/Holi، گانش/Ganesh ... و جشن های مسیحی یا اروپایی مثل کریستمس/Christmas، ایستر/Easter، تنکس گیوینگ/Thanksgiving و...، یک جشن معروف دیگر، هرساله در گوا، که معمولا در روزهای آخر دسمبر/December است، برگزار می شود. این فستیوال که با نام "سانبرن/Sunburn" شناخته شده است، صدها هزار تماشاچی، رقصنده، موزیسین و دی جی ... را از تمام نقاط جهان در اینجا دور هم جمع می کند. به گزارش CNN، این فستیوال نهمین فستیوال بزرگ در جهان است.
از نِگر فرهنگی، مردمان گوآ، تحت تاثیر بیش از چهارصد سال زندگی با پرتغالی ها، تفاوت چشمگیری با سایر نقاط هند دارند. فرهنگ نیمه اروپایی، سرو کردن گوشت گاو و خوک در رستوران ها و بیشترین جمعیت مسیحی در این منطقه، نشانه هایی از این تفاوت است.
راه ورود به گوآ از آب، توسط یک دریانورد پرتغالی در 1498 شناخته شد. بعد از آن در سال 1510 توسط دریانورد دیگری، گوا به تصرف پرتغالی ها درآمد که آن را برای امور بازرگانی بسیار سودمند تلقی کردند. در واقع پرتغالی ها بودند که پای انگلیسی ها را به هند باز کردند. گوا تا 1987، حتی چهل سال بعد از استقلال هند، هنوز در دست پرتغالی هایِ کنگر خورده، بود. با بازپس گرفتن گوا که کمی هم با توسل به زور بود، کشور هند به استقلال کامل دست یافت.
من اول بار، این خوراک را در "باگا بیچ/ Baga beach" تو رستوران "بریتوز/Britto's" خوردم. از آنجاییکه با تندیِ خوراک، هرگز مشکلی ندارم، درخواست های متداول که ورد زبان خارجی ها در رستوران های هند است، مثل"Less spicy","Non-spicy please","medium spicy" و ... را ندادم. شما اگه اینجا رفتین، اشتباه منو تکرار نکنید.
می خواهم کمی در مورد ایالت گوا و چند و چونش بنویسم، شما اگر تمایلی به خواندن این قسمت ندارید، متن را بعد از این نشان "///" دنبال کنید.
تصویر از این نشانی برداشت شده است.
///
گوآ یا گوواراشترا، استانی بندری در ساحل غربی هند است. این ایالت از شمال با استان "ماهاراشترا/Maharashtra"، از جنوب و شرق با "کارناتاکا/Karnataka" و از غرب با دریای عرب، همسایگی دارد. این استان با جمعیت یک ونیم میلیون نفری، کوچکترین استان این کشور است. گوا از نگرِ آب و هوایی، مرطوب و گرم است و پوشیده از انواع درختان گرمسیری و گیاهان نادر و زیباست. غیر از دوران مانسون و باران های موسمی که شامل ماه های جون، جولای، آگست و سپتمبر می باشد، شهر گوآ با ساحل های شنی و شگفت انگیزش، بناهای قدیمی مانند کلیساها، فستیوال ها، بازارهای محلی (مپوسا و آنجونا) و با رستوران- بارها، نایت کلاب ها، دیسکوها و پارتی هایش، که زنده ترین و شلوغ ترین مکان های خوشگذرانی در هند هستند، بیشترین بازدید کننده ی خارجی از شهرهای ساحلی هند را، به خود اختصاص داده است.
تصویر از این نشانی برداشت شده است.
در گذشته نه چندان دور، گوآ مرکز جذب هیپی ها و بروبکس مخدردوست بود. اما امروزه با دخالت و حضور پلیس در منطقه، گوآ کمی حال و هوای آن زمانش را از دست داده است. اگرچه هنوز دِراگ بازان زیادی را در خود جای می دهد، اما آنها کمتر در کنار ساحل و مکان های عمومی دیده می شوند.
تصویر از این نشانی گرفته شده است.
جدا از تمام فستیوال ها و جشن های مهم هندوان مثل دیوالی/Diwali، هولی/Holi، گانش/Ganesh ... و جشن های مسیحی یا اروپایی مثل کریستمس/Christmas، ایستر/Easter، تنکس گیوینگ/Thanksgiving و...، یک جشن معروف دیگر، هرساله در گوا، که معمولا در روزهای آخر دسمبر/December است، برگزار می شود. این فستیوال که با نام "سانبرن/Sunburn" شناخته شده است، صدها هزار تماشاچی، رقصنده، موزیسین و دی جی ... را از تمام نقاط جهان در اینجا دور هم جمع می کند. به گزارش CNN، این فستیوال نهمین فستیوال بزرگ در جهان است.
از نِگر فرهنگی، مردمان گوآ، تحت تاثیر بیش از چهارصد سال زندگی با پرتغالی ها، تفاوت چشمگیری با سایر نقاط هند دارند. فرهنگ نیمه اروپایی، سرو کردن گوشت گاو و خوک در رستوران ها و بیشترین جمعیت مسیحی در این منطقه، نشانه هایی از این تفاوت است.
راه ورود به گوآ از آب، توسط یک دریانورد پرتغالی در 1498 شناخته شد. بعد از آن در سال 1510 توسط دریانورد دیگری، گوا به تصرف پرتغالی ها درآمد که آن را برای امور بازرگانی بسیار سودمند تلقی کردند. در واقع پرتغالی ها بودند که پای انگلیسی ها را به هند باز کردند. گوا تا 1987، حتی چهل سال بعد از استقلال هند، هنوز در دست پرتغالی هایِ کنگر خورده، بود. با بازپس گرفتن گوا که کمی هم با توسل به زور بود، کشور هند به استقلال کامل دست یافت.
\\\
این خورش، اصل و نسبَش به پرتغالی ها می رسد و نامش از این خوراک برآمده است: "carne de vinha d'alho" که به معنای "گوشت گاو در شراب و سیر" می باشد.
این خورش، اصل و نسبَش به پرتغالی ها می رسد و نامش از این خوراک برآمده است: "carne de vinha d'alho" که به معنای "گوشت گاو در شراب و سیر" می باشد.
اما امروزه، خورش ویندالو با گوشتِ مرغ، گوسفند، خوک، ماهی و میگو و حتی وج هم موجود است که به ترتیب با این اسامی خوانده می شوند:
Chicken vindaloo, Mutton vindaloo,Pork vindaloo, Fish or Prawn vindaloo, even Veg.(vegetarian) vindaloo
و همچنین شراب جای خودش را به سرکه و شکر داده است. البته مردمان ادویه پرست این دیار، با افزودن انواع ماسالا، خوراک جدیدی ساخته اند، که تنها نامش را و نه چیز دیگرش را، وامدارِ آن خوراک پرتغالی است.
مواد لازم
یکم
مرغ (تکه شده و ترجیحا بی استخوان) - یک کیلوگرم
دوم
روغن
روغن
خردل (دانه) - یک قاشق غذاخوری
تخم گشنیز (دانه) - یک قاشق غذاخوری
تخم شنبلیله (دانه) - یک قاشق چایخوری
تخم شنبلیله (دانه) - یک قاشق چایخوری
زیره (دانه) - یک قاشق غذاخوری
فلفل سیاه (دانه) - یک قاشق چایخوری
هل (دانه) - چهار تا پنج عدد
دارچین (چوب) - به میزانی که خوراک شما را معطر کند
میخک - دو/سه میخ
زردچوبه (پودر)
میخک - دو/سه میخ
زردچوبه (پودر)
نمک
سوم
سیر (نگینی خرد شده) - یک غوزه کامل
پیاز (نگینی خرد شده) - دو عدد بزرگ
پیاز (نگینی خرد شده) - دو عدد بزرگ
زنجبیل (رندیده یا نگینی خرد شده) - دو قاشق غذاخوری
فلفل سبز(چیلی) (خرد شده) - هفت تا هشت عدد
چهارم
سرکه سفید - نیم لیوان
شکر (ترجیها قهوه ای) یا "جگری/ Jaggary"* - سه قاشق غذاخوری (در صورت استفاده از شکر سفید، دو قاشق کفایت می کند، با اینحال مقدار شکر و سرکه را با مزه مزه کردن شربت، خودتان تایین کنید)
جگری*، محصولی سانتریفوژ نشده و کامل از نیشکر است که طلایی رنگ و کمی مرطوب است. جگری به علت از دست ندادنِ مواد غنی خوراکی و معدنی خود مثل، پتاسیم، منیزیم، کلسیم، سدیم، فسفر، روی و ... در پروسه یِ تهیه اش، به شکر طبی medical sugar، نیز معروف است.
برای تهیه ی این خوراک دو روش کلی متفاوت موجود است، یکی آنکه گوشت را پیش از پخت، چند ساعتی در مخلوط سرکه، شکر و زنجبیل تازه می خوابانند و بعد آن را به خورش اضافه می کنند و طبخ را انجام می دهند، دیگری روشی است که من اینجا گذاشته ام. از آنجا که انتخاب با شماست، بسته به تمایل و راه دستِ خودتان، راهی را برگزینید.
ابتدا از قسمت دوم مواد شروع می کنیم. تابه را به روغن آغشته کنید و تمام ادویه ها را در آن تفت دهید. (تمام آن ها به صورت دانه باشد، نه پودر) حدود یک دقیقه با شعله ی پست، کفایت می کند. (البته افزودن نمک بهتر است در حین پخت و بعد از اضافه کردن مرغ، انجام گیرد.)
سپس قسمت سوم مواد را به تابه بیافزایید. این خوراک در اصل بسیار تند است، اگر تندی زیاد با ذائقه شما همراهی نمی کند، مقدار فلفل سبز را کاهش دهید. سرخ کردن مواد را با شعله ی پست ادامه دهید تا پیازها طلایی شوند. سپس قسمت یکم یعنی مرغ یا هر گوشت دیگری را که انتخاب کرده اید، به تابه اضافه کنید و طبخ را حدود ده دقیقه ادامه دهید تا گوشت، گرم و نرم شود.
از قسمت چهارم مواد، شربتی تهیه کنید که میزان ترشی و شیرینی آن یکسان باشد و این شربت را به خورش علاوه کنید.
مقداری آب به تابه بیفزایید و درش را ببندید و طبخ را تا پخته شدن کامل مرغ یا گوشت ادامه دهید.
این خوراک با نان یا برنج خورده می شود، اگر می خواهید آن را با برنج میل کنید، خورش را کمی آبدار بگیرید. برای تزیین می توانید از برگ تازه گشنیز استفاده کنید که در طعم خوراک شما نیز، تاثیر خوشایندی دارد.
برای تهیه ی این خوراک دو روش کلی متفاوت موجود است، یکی آنکه گوشت را پیش از پخت، چند ساعتی در مخلوط سرکه، شکر و زنجبیل تازه می خوابانند و بعد آن را به خورش اضافه می کنند و طبخ را انجام می دهند، دیگری روشی است که من اینجا گذاشته ام. از آنجا که انتخاب با شماست، بسته به تمایل و راه دستِ خودتان، راهی را برگزینید.
ابتدا از قسمت دوم مواد شروع می کنیم. تابه را به روغن آغشته کنید و تمام ادویه ها را در آن تفت دهید. (تمام آن ها به صورت دانه باشد، نه پودر) حدود یک دقیقه با شعله ی پست، کفایت می کند. (البته افزودن نمک بهتر است در حین پخت و بعد از اضافه کردن مرغ، انجام گیرد.)
سپس قسمت سوم مواد را به تابه بیافزایید. این خوراک در اصل بسیار تند است، اگر تندی زیاد با ذائقه شما همراهی نمی کند، مقدار فلفل سبز را کاهش دهید. سرخ کردن مواد را با شعله ی پست ادامه دهید تا پیازها طلایی شوند. سپس قسمت یکم یعنی مرغ یا هر گوشت دیگری را که انتخاب کرده اید، به تابه اضافه کنید و طبخ را حدود ده دقیقه ادامه دهید تا گوشت، گرم و نرم شود.
از قسمت چهارم مواد، شربتی تهیه کنید که میزان ترشی و شیرینی آن یکسان باشد و این شربت را به خورش علاوه کنید.
مقداری آب به تابه بیفزایید و درش را ببندید و طبخ را تا پخته شدن کامل مرغ یا گوشت ادامه دهید.
این خوراک با نان یا برنج خورده می شود، اگر می خواهید آن را با برنج میل کنید، خورش را کمی آبدار بگیرید. برای تزیین می توانید از برگ تازه گشنیز استفاده کنید که در طعم خوراک شما نیز، تاثیر خوشایندی دارد.
نوش جان
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر