خوراک های خیابانی/ وادا پائو - Street foods/vada pav

در مورد "خوراک های خیابانی Street foods"، در پست پیشین، توضیح مختصری داده ام که می توانید اینجا، مطالعه نمایید. این پُست، دومین خوراک خیابانیِ هند است.

وادا پائو- Vada pav

وادا به معنای اسنکِ کلوچه ای است که معمولن از سیب زمینی تهیه می شود و در روغن سرخ می شود. پائو به معنایِ نوعی نان نرم و معمولن مکعب شکل است که در ایران هم تولید می شود. گفته شده ریشه این کلمه از"P~ao"آمده است که در زبان پرتغالی به معنایِ نان است. البته رویِ حرفِ "a" این مَد را، بگذارید. در مورد تولد این خوراک می گویند، شخصی به نام "وایدیا Vaidya" در ایستگاه راه آهنِ "دادارDadar" در بمبئی، دکه یِ فروش" آلو وادا *Aloo vada" داشته است. بعد از درخواستِ یکی از مشتریانش مبنی بر اینکه، وادا را، لایِ پائو بگذارد، به این نتیجه می رسد که ترکیب جدید، بسیار لذیذتر است، خوراک را حجیم تر کرده، از قالب اسنک به یک وعده غذایی، تغییر می دهد و همچنین فقرا و کارگران که نخستین مشتریان این خوراک بوده اند را، راضی تر می کند. از آن پس نام آن را، وادا پائو می گذارد و این خوراک چنان پر طرفدار می شود که دیگران نیز، دکه هایی برای فروش این خوراکِ پر مشتری راه می اندازند و به همان نام عرضه می کنند. از سال دو هزار و یک میلادی، رستوران هایِ زنجیره ایِ عرضه وادا پائو با نام "جامبو کینگ jumbo king" شروع به کار کردند و تا کنون دارای سی و هشت شعبه، تنها در شهر بمبئی هستند و وادا پائو را به دوازده/سیزده روش متفاوت عرضه می کنند.

آلوAloo*: در زبان هندی به معنای سیب زمینی است.







تصویر از این نشانی برداشت شده است.

این خوراک، همچنین با نام "باتاتا وادا Batata vada"معروف است و قوتِ بسیار محبوب و معروف ایالت ماهاراشترا که پایتخت آن، بمبئی Mumbai است، می باشد. وادا پائو، غلیرغم اینکه خوراکِ سنگین و دیر هضمی است، آن را در هر ساعتی از شبانه روز، به عنوان میان وعده یا وعده یِ اصلی می خورند. گاهی به جای صبحانه هم خورده می شود. تصورِ من این بود که، صبحِ علی الطلوع، خوردن چنین خوراکِ چربی، مطلقن خوشایند نیست، اما فقط کافیست یک بار انتحانش کنید، مطمئن هستم که دیگر راهِ گریزی نخواهید داشت.
وادا پائو، غیر از خیابان، پایِ ثابتِ تمام کنتین هایِ canteen دانشگاه و ایستگاه های راه آهن هم هست. هندوان، شعاری برای خوردنِ وادا پائو دارند: "از هر کجا که من و بخری، خوشمزه ام، هر زمان و از هر گذری I am tasty anywhere you bye me, always and in all ways"
هندوان، آن را، با نام برگر هندی به دنیا معرفی کرده اند. گزارش های "CNBC" ،"CNN" و "NDTV" از این خوراک، دال بر محبوبیت آن، نزد توریست های این کشور است.
وادا پائو را با دو یا سه چَتنی (چاشنیِ خودمان)، می خوردند. به این صورت که آن ها را، مثل سس، لای نان یا پائو، می مالند. گرچه این چَتنی ها، مزه یِ این ساندویچ را غنی تر می کند اما اگر تهیه یِ چاشنی ها برای شما، میسر نبود، می توانید از آن ها صرف نظر کنید، کاری که برخی هندوان، خود می کنند.

مواد لازم

یکم
سیب زمینی (پخته و رنده شده) - دو پیمانه
فلفل سبز (خرد شده) - یک عدد
سیر (کوبیده یا بسیار ریز خرد شده) - نیم غوزه متوسط
گشنیز (خرد شده) - نیم پیمانه
آبِ لیمو - دو قاشق غذاخوری
زیره - یک قاشق غذاخوری
تخم خردل - نیم قاشق غذاخوری
نمک

دوم
آرد نخود - یک پیمانه
ارد برنج - یک سوم پیمانه
آب
نمک

سوم
گشنیز (خرد شده) - دو پیمانه
نعنا (خرد شده) - نیم پیمانه
زنجبیل (پوست گرفته و خرد شده) - یک چهارم پیمانه
روغن - یک قاشق غذاخوری
زیره - یک قاشق چایخوری
آبب لیمو- یک قاشق غذاخوری
نمک
فلفل

چهارم
بادام زمینی- نیم پیمانه
نارگیل (رنده شده) - یک سوم پیمانه
فلفل قرمز خشک - دو تا سه عدد
کنجد - یک تا دو قاشق غذاخوری

تمام موادِ قسمت یکم را با هم ترکیب می کنیم و خمیری نسبتن چسبنده از آن می سازیم. سپس آن ها به کُره هایی به اندازه یِ توپ پینگ پونگ، تقسیم می کنیم. برای اینکه خمیر، هنگام ساختن این توپ ها به دستمان نچسبد، باید دستمان را با آب مرطوب کنیم.
برای تهیه یِ خمیر، قسمت دوم مواد را با هم ترکیب می کنیم و خمیری نسبتن رقیق، از آن تهیه می کنیم. توپ هایِ وادا، پیش از سرخ شدن، باید به این خمیر آغشته شوند.











در یک تابه یِ لبه دار، ترجیهن کادای یا کراهی، روغن زیاد بریزید و هنگامی که به اندازه یِ کافی، داغ شد، توپ های وادا را، به خمیر آغشته کنید و در روغن سرخ کنید تا طلایی شوند. با انداختن یک قطره از خمیر در روغن، می توانید میزان حرارتِ آن را بسنجید. اگر به سرعت بالا آمد، روغن، میزان است. بعد از سرخ شن، آن ها را رویِ کاغذِ روغن گیر آشپرخانه بگذارید تا کمی از چربی آن ها را به خود جذب کند.
می توانید وادا ها را لایِ نانِ پائو یا نان همبرگر بگذارید و نوش جان کنید، یا پیش از آن، چنتی ها را تهیه کنید و خوراک را به روش اصلی آن میل کنید.

چنتی نخست: ابتدا از قسمت سوم مواد، چتنیِ سبز را می سازیم. همه ی مواد را با هم ترکیب می کنیم و به کمک مخلوط کن، خمیری از آن تهیه می کنیم.
چَتنی دوم: تمام مواد قسمت چهارم را، در یک تابه یِ بدون روغن می ریزیم و دو تا سه دقیقه تفت می دهیم، به اندازه ای که فقط گرم شوند، سپس آن ها را داخل مخلوط کن می ریزیم و خمیری از آن تهیه می کنیم.
چتنی سوم: در صورت تمایل می توانید، تمبر هندیِ غیر شیرین و بدون هسته را، کمی رقیق کنید همراه با زیره، پودر گشنیز، پودر زنجبیل و آب لیمو، از آن خمیری بسازید. این هم چنتی سوم این خوراک می شود.
اگر می خواهید از چتنی ها استفاده کنید، با توجه به اینکه در مواد ما نمک و فلفل موجود است، به میزان آن ها در کنار هم توجه کنید تا خوراک شما خیلی شور یا خلی تند نشود.
داخل نان ها را چَتنی مال کنید. وادا را، داخل نان بگذارید و طعمِ گرم و بویِ چسبناکِ بندر بمبئی را بچشید. پیشنهاد می کنم برای نوشیدنیِ کنارِ این خوراک، دوغ لذیذ آبعلی را، همراه کنید. مردمان این دیار هم اگر بخواهند حال مضاعف به خود بدهند، این خوراک را با "لاسی/ Lassi" یا "باترمیلک/Buttermilk"*، نوش جان می کنند.

باترمیلک/Buttermilk*: نوشیدنی تهیه شده از شیر گاو است که به علت وجود اسید لاکتیک، طعم آن ترش مزه است و مایع باقیمانده از محصول کره گیری از کره/خامه می باشد. غلضت آن از شیر معمولی بیشتر است و طعمش به دوغ نزدیک است.





















نوش جان

این هم سه ویدئو، از روش های متفاوت طبخِ وادا پائو است. لینک سوم، تصویر دکه ی خیابانیِ عرضه یِ این خوراک است.
http://www.youtube.com/watch?v=iBqDF2XX0h8
http://www.youtube.com/watch?v=PWZDIu3qXPE
http://www.youtube.com/watch?v=41twgG9M7lA
.