لادوو - Ladoo

"لدوو" یا "لادوو" که ریشه یِ آن از واژه یِ "لاتیکا" یا "لدوکا"یِ سانسکریت آمده است، به معنای توپ یا گویِ کوچک است.
لادوو، از شیرینی های بسیار لذیذِ کشورهای هند و اتباع گذشته یِ آن چون پاکستان و بنگلادش و کشورهایِ آسیای جنوبی است. تنوع و گوناگونی لادوو، به همان اندازه ای است که واژه یِ توپ، برای ما تداعی و تجسم می آورد.
نخستین آشنایی من و لادوو، در فیلم "آب water" اتفاق افتاد. "water" یکی از سه گانه "آب، زمین و آتش" است که در یکی از پُست های پیشین، دیدنشان را شدیدن توصیه کرده بودم. در"آب" تنها آرزویِ سالخورده ترین بیوه یِ معبد که خوردن لادوو، پیش از مرگش می باشد، توسط خردسالترین بیوه یِ معبد، برآورده می شود و"دیپا متا deepa mehta" کارگردانِ کار درست این سه گانه، بسیار هنرمندانه، ستایش انگیز بودن و میزان شکوهِ لادوو را، نزد هندوان نشان داده است.

تصویر از این نشانی برداشته شده است. http://www.nightscafe.com 

تصویر از این نشانی برداشته شده است.http://www.praxisfilm.com

لادوو، پای ثابتِ جشن هایِ "دیوالی Diwali"، "هولی holi"، "روزِ گانش Ganesh" ، مراسم عروسی و همچنین جشن تولدها است.
در هندوستان، به بچه های توپولویِ بامزه، لادوو می گویند.
برخی لادووها با این اسامی معروفند:

بِیسِن besan لادوو، که با آرد نخود تهیه می شود و خود انواع بسیار دارد که محبوب ترین آن ها برای من، بوندی boondi یا موتیچورmotichor لدوو است و یکی از لدووهایِ این پُست، روش تهیه یِ ایشان است.

راوا rava یا سوجی sooji لادوو، که از آرد سمولینای گندم تهیه می شود و خود دارای انواعِ بسیاری است که پانجیری و چورما، از خوشمزه ترینِ آن هاست.

دینک dink یا دینکاچه لادوو، که از صمغ خوراکی تهیه می شود. (گوآرguar، که به اشکالِ دانه درغلاف، دانه و آرد موجود است، یکی از منابع تهیه یِ دینک است. دینک بسیار مقوی است و توصیه می شود در فصل سرد، خورده شود. دینک لدوو، خوراک ویژه یِ مادران شیرده است.) 

تصویر از این نشانی برداشته شده است. http://suhowz.co.cc

مونگ mung /moong لادوو، که از آرد مونگ تهیه می شود. (مونگ نوعی لوبیای سبز کوچک است.)

تصویر از این نشانی برداشته شده است. http://www.grocery-spices.com

راگی ragi یا نیچنی لادوو، که از آرد راگی تهیه می شود. راگی گیاهی است سرشار از ویتامین B، اسید آمینه و پتاسیم که به علت ارزان بودن، خوراک پایه یِ بسیاری از مردم فقیرهندوستان و همچنین آفریقاست. راگی پای ثابتِ بسیاری از پودینگ ها، کیک ها، معجون ها و نوشیدنی هایی شبیه آبجو است.

تصویر از این نشانی براداشته شده است. http://www.mangaloreanrecipes.com

تیل til لادوو، که از کنجدِ تهیه می شود.
لادوویِ میوه های خشک و انواع آجیل نیز، در این دسته یِ بزرگ قرار می گیرند که هرکدام با نام ماده یِ اصلیِ مصرف شده در آن نامیده می شوند. دو تا ازمعروف ترین آن ها، ناریال لادوو(که از پودر نارگیل تهیه می شود) و پیسته یا بادام لادوو (که از پودر پسته یا پودر بادام تهیه می شوند) هستند.
برخی لادووها مانند رِزین resin لدوو(لادووی کشمش) و مِتی methi لدوو (لدوویِ شنبلیله)، در طب آیروودیک، مصارف درمانی دارند.

بوندی یا موتیچر لادوو

مواد لازم

یکم
آرد بیسن* - یک پیمانه
آرد برنج - یک پیمانه
آب - مقداری (جهت ساختن خمیر)
روغن gee (یا اگر در دسترس نیست، روغن کرمانشاهی خوشبو) - زیاد
کفگیر سوراخ دار - دو عدد
آرد بیسن* از نخودهای ریزی به نام chickpea تهیه می شود که فکر می کنم در ایران موجود نیست، بدون نگرانی، می توانید از آرد نخودِ خودمان استفاده کنید.

دوم
شکر جَگری/ jaggery* - دو پیمانه (اگر درسترس نمی باشد، می تونید از شکر معمولی استفاده کنید)
آب - یک تا یک و نیم پیمانه (جهت ساختن شربت شکر)
زعفران (دم کرده) - دو قاشق غذاخوری
هل (پودر) - یک قاشق چایخوری

جگری*، محصولی سانتریفوژ نشده و کامل از نیشکر است که طلایی رنگ و کمی مرطوب است. جگری به علت از دست ندادنِ مواد غنی خوراکی و معدنی خود مثل، پتاسیم، منیزیم، کلسیم، سدیم، فسفر، روی و ... در پروسه یِ تهیه اش، به شکر طبی medical sugar، نیز معروف است. 

سوم 
بادام یا بادام هندی cashew nut (خرد شده) - یک پیمانه
تخمه هندوانه (از غلاف درآمده) - نیم پیمانه (اختیاری)


از قسمت یکم مواد شروع کنیم. آرد نخود، آرد برنج و آب را مخلوط کنید و از آن خمیری بسازید که کمی رقیق باشد (این خمیر، باید بتواند از سوراخ های کفگیر، قطره قطره داخل تابه بیفتد)

قسمت دوم: شکر و آب را داخل یک قابلمه یا تابه یِ لبه دار بریزید و روی شعله پَست، بگذارید تا شربت شکر (شیره)، ساخته شود.(این شیره نباید خیلی رقیق و خیلی غلیظ باشد). زمانی که به این مرحله رسید که حرارتش تقریبن دویست و بیست درجه سانتی گراد است، زعفران و پودر هل را در آن بریزد و شعله را خاموش کنید، اما ظرف را از روی اجاق برندارید، این ظرف تا پایان تهیه یِ لادوو، باید همنشین و هم جوارِ تابه یِ دیگری که در آن، لدووها را سرخ می کنیم، باشد.

یک تابه لبه دار شبیه "کادای"، را تا نیمه از روغن پر کنید (توپک های لدوو، باید در آن غوطه ور شوند). حرارت روغن را با یک قطره از خمیر خود میزان کنید. اگر به سرعت بالا آمد، حرارت روغن تنظیم است، شعله را پَست کنید و کا را با کمک یک کفگیر سوراخ دار شروع کنید. کفگیر را با کمی ارتفاع از سطح تابه، نگهدارید و خمیر خود را در آن بریزید تا مثل قطرات باران، دانه دانه توی روغن بریزند. اگر خمیر به اندازه ی کافی رقیق نیست، کمی آب به آن اضافه کنید. کفگیر را روی سطح تابه جابه جا کنید تا قطرات، همه رویِ هم نریزند. تا جایی که سوراخ های کفگیر نگرفته است، این کار را ادامه دهید و سپس به سرعت، کفگیر را تمیز و توپک های لادوو را، توسط کفگیر سوراخ دارِ دیگری، از روغن بیرون بکشید و داخل شیره بریزید (این توپک ها، فقط باید ترد شوند. آنقدر در روغن نگه شان ندارید تا تغییر رنگ دهند). این کار را تا اتمام خمیر، ادامه دهید.

سپس قسمت سوم مواد (بادام خرد شده و تخمه ی هندوانه (در صورت تمایل)) را هم به ظرف شیره اضافه کنید و همه را با هم مخلوط کنید. محصول این ظرف، اصلن نباید آبکی باشد. اگر اینطور است، یا قسمتی از شیره را، از آن بردارید یا کمی توپکِ دیگر تهیه کنید و دوباره به ظرف اضافه کنید. (میزان سختی آن باید به اندازه ای باشد که بتوانید با کمک دست از آن توپ های لدوو را درست کنید و وا نرود.)
زمانِ درست کردن توپ های لادوو، وقتی است که مواد داغی خود را از دست داده اند اما گرمای خود را از دست نداده اند. اگر مواد سرد شده است، کمی آن را روی شعله حرارت دهید. سپس به کمک دو دست، توپ هایی به اندازه یِ گردو از آن درست کنید و آنها در یک ظرف در دار بچینید و داخل یخچال بگذارید. یک ساعت بعد آماده یِ خوردن است و همچنین می توانند در همان ظرف تا یک هفته هم، داخل یخچال بمانند و خراب نشوند.



ناریال لادوو

مواد لازم

یکم
نارگیل* (رنده شده) - دو پیمانه برای مواد اصلی و نیم تا یک پیمانه برای سطح رویی لدووها
شیر- دو سوم پیمانه
شیرعسلی - یک سوم پیمانه
شکر- نیم تا یک پیمانه
روغن gee (یا اگر در دسترس نیست، روغن کرمانشاهی خوشبو) - یک تا دو قاشق غذاخوری

نارگیل*: اگر از پودر آماده یِ نارگیل در بازار استفاده می کنید، حتمن دقت کنید، کهنه نباشد. نارگیل کهنه، بوی تند نامطبوعی دارد و تمام زحمت شما را به باد خواهد داد.

دوم
بادام یا بادام هندی cashew nut (پودر) - نیم تا یک پیمانه
هل (پودر) - یک قاشق غذاخوری

از قسمت یکم مواد، نارگیل های رنده شده را در تابه ای که به روغن ghee (روغن کرمانشاهی یا کره می توانند جایگزین آن باشند) آغشته کرده ایم، می ریزیم و کمی تفت می دهیم تا کمی به رنگ نخودی متمایل شوند. (نارگیل ها نیاید زیاد تغییر رنگ دهد در اینصورت لدوویِ ما، بوی نامطبوع سوختگی می گیرد) . در این مرحله شیر را به تابه اضافه می کنیم و زمانیکه شیر به جوش آمد، نوبت اضافه کردن شکر و شیرعسلی است. همه مواد را با هم در تابه مخلوط کنید و بعد از قسمت دوم مواد، پودر بادام و پودر هل را به تابه بیفزایید و شعله را خاموش کنید. این مخلوط اصلن نباید آبکی باشد. اگر اینطور است با شعله ی پست طبخ را ادامه دهید تا خمیر آبش را از دست بدهد.
بقیه ی پودر نارگیل را در ظرف مسطحی مثل سینی یا بشقاب بریزید.
زمانِ درست کردن توپ های لادوو، وقتی است که مواد داغی خود را از دست داده اند اما گرمای خود را کامل از دست نداده اند. به کمک دو دست، توپ هایی به اندازه یِ گردو از آن درست کنید (ابتدا خمیر را چندین بار در دستتان فشار دهید تا منسجم شود) و آنها در سینی ای که پوشیده از نارگیل است بغلتانید تا تمامِ سطحِ توپ، نارگیل پوش شود. توپ ها را در یک ظرف در دار، طوریکه به هم فشار نیاورند، بچینید و داخل یخچال بگذارید. چند ساعت بعد آماده یِ خوردن است و همچنین می توانند در همان ظرف، تا دو- سه روز هم، داخل یخچال بمانند و خراب نشوند.



لادوویِ بیسن ساده

مواد لازم

یکم
آرد بیسن یا آرد نخود - دو پیمانه
کره یِ آب شده یا gee/ghee - نیم پیمانه
پودر قند- یک پیمانه
زعفران (دم کرده) - دو قاشق غذاخوری

دوم
بادام یا گردو(خرد شده) - نیم تا یک پیمانه
هل (پودر) - یک قاشق غذاخوری
پسته یا بادام (پودر یا بسیار ریز شده) - جهت زینت (اختیاری)


ابتدا از قسمت یکم مواد، آرد نخود را در تابه ای که به کره یا روغن آغشته است، می ریزیم و مدام هم می زنیم تا نسوزد. زمانیکه که رنگش به قهوه ای روشن رسید و بوی خوش آن فضا را پر کرد، زعفران دم کرده خود را به آن علاوه می کنیم و شعله را خاموش می کنیم (این خمیر نباید خیلی سخت باشد، اگر چنین است کمی باید آن را چرب کنیم) و پودر قند را به آن اضافه می کنیم (اگر از شکر به عنوان جایگزین استفاده می کنید، آن را در انتهای سرخ شدن، به تابه خود اضافه کنید تا دانه های درشتش در اثر حرارت ذوب شود)

سراغ قسمت دوم مواد می رویم. بادام یا گردویِ خرد شده را همراه با پودر هل به مواد اضافه می کنیم و هم می زنیم. زمانیکه کمی از داغی افتاد اما هنوز گرما داشت، با دست، آن ها را به خرد هم می دهیم و از این خمیر نرم، توپ هایی به اندازه گردو می سازیم و سرِ آن ها را به ظرفی که پودر پسته یا بادامِ خود را جهت زینت آماده کرده ایم، می زنیم تا زیباتر و خوش طعم تر شوند.



نوش جان


این ویدئو، روش تهیه یِ بوندی یا موتیچور لدووست. http://www.youtube.com/watch?v=_pFJKN0C9wU
این ویدئو، روش تهیه یِ ناریال لدووست. http://www.youtube.com/watch?v=uD3A7DigAJk
این ویدئو، روش تهیه یِ یک نوع بیسن لدووست.http://www.youtube.com/watch?v=kKqY0lxPT9c
.

پالاک پنیر - Palak paneer

دراین اوان فصل داغ ( hot season ) که زمان به گل نشستن "گل مُهر Gulmohar " است، من، بی تعطیل، در حال حیرت و دیوانگی می باشم. این زیبایِ سرخ، یک لحظه حضورش برای من، معمول نشد که نمی شود. هر زمان از کنار یک "گل مُهر" یا به گفته ی هندوان، "گول مُهِر"، رد می شم، برای من، مثل معجزه، تکان دهنده و حیرت آور است. برای من که سرخ بودنِ درختی آن هم با این بزرگی، تنها خزان را معنا می کرده است، گل مُهر، یک رفیقِ عظیم بهاری است.
چند سال پیش، یک دوستِ رفته، برای ما چند تایی از خشک شده ی این گل را، هدیه آورد. آن زمان برای من، باورِ طبیعی بودنِ گلی با این رنگِ دلستان و آن صورتِ دیوانه، از ناشدنی ها بود. کجا قرارش دهیم که در خور او باشد هم، داستانی داشت. آخر امر، تعدادی از آن ها، لای صفحاتِ دیوان شیخ اجل رفت و مابقی در قابی نشتند تا مُدام شوند.
نخستین بار، که از خیابانِ مجاورِ دانشگاه پونا، گذر می کردم، متوجه شدم، زیر پایم از گلبرگ هایی خزان دیده، سرخ است. خودش بود. سر بالا کردن همان و عاشقیت همین.
اینه حکایت این روزهای من!

تصاویر به ترتیت از نشانی های زیر، برداشت شده است.
http://sonaligogate.blogspot.com
http://eagersnap.blogspot.com

ارجاع به یک نقطه در ذهن من، برای "پالاک پنیر" و "گل مهر" و تداعی همزمان این دو عزیز، دلیلش این است که من اولین بار این خوراک را در رستورانی واقع در "کورگان پارک" خوردم که یک گل مُهرِ بسیار رعنا، در، ورودیِ آن خانه دارد.

پالاک در زبان هندی به معنای اسفناج است و پنیر، همان پنیر تازه یِ خودمان است که هم در بازار موجود است، هم می توانیم خودمان آن را در خانه، تهیه کنیم. روش تهیه یِ آن، جوشاندن شیر و سپس اضافه کردن یک اسید خوراکی مانند آبِ لیمو ترش، سرکه، اسید سیتریک یا ماست ترش به آن است که موجب جدا شدن آبِ شیر از دلمه یِ آن می شود و بعد در قالبی تحت فشار قرار می گیرد و به جهت سهولت استفاده، به قطعاتی با اندازه یِ مطلوب بریده می شود. این پنیر، ماده یِ مصرفی بسیاری از خوراک هایِ ساکنین این منطقه است.

در پنجاب، به این خوراک، "ساگ پنیر saag paneer "هم می گویند و تفاوتش، افزودنِ تخم خردل به این خوراک است. پالاک پنیر را با نانِ روتی که شبیه نان تافتونِ خودمان است، یا با برنج می خورند.

مواد لازم

یکم

اسفناج - یک کیلوگرم

دوم

پیاز (خرد شده) - دو عدد بزرگ

سیر (خرد شده) - نیم غوزه متوسط

گوجه فرنگی ( پوست گرفته و رنده شده) - دوعدد بزرگ

فلفل سبز (خرد شده) - یک عدد بزرگ

خمیر سیر و زنجبیل - یک قاشق غذاخوری

شنبلیله (پودر) - دو قاشق غذاخوری

فلفل قرمز(پودر) - یک قاشق چایخوری

گشنیز (پودر) - یک قاشق چایخوری

زیره (پودر) - یک قاشق چایخوری

زردچوبه (پودر) - یک قاشق چایخوری

دارچین - یک چوب متوسط

هل - سه تا چهارعدد

میخک - سه تا چهار میخ

آنغوزه* (پودر) - یک قاشق چایخوری (در صورت تمایل)

نمک

سوم

پنیر تازه (مکعبی خرد شده) - یک تا یک و نیم لیوان

خامه یِ زده شده و نسبتن رقیق- یک فنجان

آنغوزه*: صمغی است که از درخت انگدان گرفته می شود، که خام آن بد بوست اما در خوراک، طعمی شبیه به سیر دارد و همچنین مصارف دارویی فراوان دارد.

پالاک پنیر خوشمزه هم مانند بسیاری دیگر از خوراک های اینجا، چندین دستور و روش پخت متفاوت دارد که این روش، انتخاب و ترجیح من است. دو ویدئو، در انتهای پُست گذاشته ام که شما بتوانید روش های دیگر را هم ببینید.

از قسمت یکم مواد شروع کنیم. اسفناج را در آب در حال جوش بریزید و دو تا سه دقیقه بعد، با کمک آبکش، آب و دونش را جدا کنید. آبکش را روی ظرفی بگذارید تا آبِ اسفناج در آن جمع شود. اسفناج ها را یا با ماشین خرد کن یا با گوشت کوب چنان له کنید که حاصل پوره یِ اسفناج شود.

برای قسمت دوم مواد، به یک تابه یِ لبه بلند یا یک قابلمه احتیاج هست. روغن را در ظرف داغ کنید و چوب دارچین، هل، میخک و آنغوزه (در صورت تمایل) را در روغن تفت دهید و بلافاصله پیاز و سیر خرد شده را به تابه اضافه کنید و تفت دهید تا طلایی شوند و ادویه ها را که شامل نمک، فلفل قرمز، زردچوبه، تخم گشنیز، زیره و شنبلیله است، به آن بیفزایید. بعد خمیر سیر و زنجبیل را اضافه کنید. (در مورد خمیر سیر و زنجبیل، اگر آماده یِ آن در دسترس نیست، چنانچه در پست های قبلی نوشته ام، می توانید از رنده شده یِ آن ها و کمی روغن زیتون و نمک، آن را تهیه کنید.) بعد گوجه فرنگی رنده شده و فلفل سبز خرد شده را به تابه بیافزایید و تا پختن کامل گوجه فرنگی ها، طبخ را ادامه دهید. پوره یِ اسفناج را همراه با آبِ از پیش تهیه شده یِ اسفناج به تابه علاوه کنید. خورش های هندی کمی غلیظ تر و منسجم تر از خورش های ما هستند بنابراین به میزان آبی که در تابه می ریزید، توجه کنید تا خیلی رقیق نشود و اگر هم شد، یا زمان طبخ را ادامه دهید تا آبش جمع شود و یا یک تا دو قاشق آرد را با کمی آب مخلوط کنید و به تابه بیفزایید.

و قسمت سوم، یک تا دو دقیقه، قبل از کشیدن خورش، قطعات پنیر تازه را داخل تابه بریزید و کمی تفت دهید و در انتها خامه را به آن اضافه کنید.

نوش جان

این هم دو ویدئو از روش تهیه ی پالاک پنیر است
http://www.youtube.com/watch?v=Saj9TS-wVaw
http://www.youtube.com/watch?v=ZtPDWTAYpoY
.

هاکا نودل - Hakka Noodles

داشتم تو وبلاگ می چرخیدم، متوجه شدم با اینکه ادعا کردم، می خوام خوراک هندی و چینی رو معرفی کنم، از هشت تا پست، فقط یکیش چینی هست. برای همین تصمیم گرفتم، هاکا نودل، یکی از محبوب ترین خوراک های چینیِ و ایضا بنده، را، پُست کنم.
هاکا نودل می تواند، گیاهی باشد یا با گوشت و یا مرغ، تهیه شود. پستِ من، هاکا نودلِ گیاهی است که من دوست تر دارَمش. اگر برای شما اینچنین نیست، می توانید به مواد آن گوشت اضافه کنید.

هاکا، هم، نام نژادی از مردمان چین می باشد که در دوران جنگ و ناآرامی ها، از شمال به جنوب مهاجرت کرده اند و اینک، مقیم جنوب چین و نقاط دیگری در شرق و جنوب شرق آسیا می باشند و هم، به زبانِ مورد محاوره یِ آنان اطلاق می شود. غیر از قسمتی از چین، در کشورهایی چون تایوان، تایلند، مالزی، فیلیپین، اندونزی و سنگاپور و ... بالغ بر سی میلیون هاکایی، با این زبان مراوده می کنند. در مورد آن ها گفته شده که نسبت به فرهنگ و زبان خود بسیار متعصب هستند و یکی از دلایل مهاجرتشان از شمال، حفظ فرهنگ و خون سلطنتیِ جاری در وریدشان بوده است. گرچه امروزه هاکایی هایِ مهاجر به نقاط دیگر جهان، بسیار زیاد شده اند اما، سعی کرده اند، رسوم و داشته های فرهنگی خود را حفظ کنند. نزدیکترین رستوران به قطب شمال که توسط هاکاهایی ها اداره می شود، مثالی بر این حکایت است. هاکایی هایِ متعصب، از ترکیبی که بین آن ها و اقوامِ دیگر سیاره، ساخته شده است، با حسرت و اندوه یاد می کنند و اصالت نژاد خود را در حال اضمحلال می دانند.
نودل هم که این روزها در تمام دنیا شناخته شده است. چینی ها، ادعا می کنند که بر طبق شواهدی، بیش از چهار هزار سال پیش، این ماده را از ارزن، تولید کرده اند، محققان هم می گویند علیرغم آلمانی بودن واژه ی آن، تولد آن در آسیای شرقی بوده است و بعدها توسط یک بازرگان عرب در قرن دوازده میلادی (پیش از مارکوپولو) تا ایتالیا برده شده، موجب خلق پاستا گردیده و به تمام جهان صادر شده است. امروزه بیش از چهل درصدِ گندم تولیدی آسیا، به نودل تبدیل می شود و نه تنها در آسیا، که محبوبِ مردمان دیگر نقاطِ دنیا نیز هست.


مواد لازم


یکم
نودل (ترجیحن هاکا نودل) - چهار صد گرم

دوم
کلم قمری/کلم قرمز - یک بته ی کوچک (کلم موجود در این خوراک، کلم سبز است، اما اگر نیم ان را از کلم قرمز، استفاده کنید، رنگ خوراک را، خوردنی تر و زیباترمی کند)
هویج (رشته ای خرد شده)* - سه عدد متوسط
فلفل دلمه ای (رشته ای خرد شده) - یک عدد بزرگ
ساقه پیازچه (رشته ای خرد شده) - ده تا پانزده ساقه
گل کلم (ریز شده) - یک بته ی کوچک (در صورت تمایل)
پیاز (خرد شده) - دو عدد متوسط
سیر (خرد شده) - یک غوزه متوسط
خمیر سیر و زنجبیل - یک قاشق غذاخوری
دانه ی فلفل قرمز- نیم قاشق غذاخوری
روغن (ترجیحن روغن کنجد) - کمی جهت تفت دادن مواد در تابه
فلفل سیاه (پودر) - یک قاشق چایخوری
نمک

سوم
روغن زیتون - نیم لیوان
سویا سس - نیم لیوان
سرکه سفید - یک چهارم فنجان



رشته ای خرد شده*: بهتر است این رشته ها، تا حد ممکن باریک باشند. زیرا بهترین حالت هاکا نودل، برداشتنِ زنده یِ سبزیجات است که رنگ و طعم خود را حفظ می کنند. بنابراین، اگر رشته ها، خیلی باریک باشند، با دو تا سه دقیقه تفت دادن، خامی خود را از دست می دهند، اما طعم و رنگشان را نه َو اگر سبزیجات خرد شده ی شما، کلفت باشند، باید برای طبخشان، زمان بیشتری بگذارید که سبزی، کشته خواهد شد.















نودل ها را در آب در حال جوش بریزید و از دو تا پنج دقیقه، (بسته به آنچه در قسمت روش طبخِ بسته، توضیح داده شده است) بجوشانید. نودلِ بیش از حد پخته، آب رفته از جوی و فعلِ ماضی است. تخَیری در کار نیست. هان! اگر می خواهید دچارِ "چه کنم" نشوید، این حساسِ پِرپری را به حال خود رها نکنید و چشم ازو برنگیرید. بعد از پخت، ایشان را در آبکش بریزید و کمی آبِ نسبتن خنک بر رُخش بپاشید که بیش از حد، گرمش شده است. آخرِ داستان هم، ایشان را، در مقیمِ ظرفی سازید و روغن مالش کنید که بسیار خوش خوشانش خواهد شد.

حالا قسمت دوم داستان:
مناسب ترین ظرف برای تهیه ی این خوراک، یک تابه ی بزرگ، عمیق و نچسب است. که اینجا به "کراهی- karahi " معروف است و همان "کادایِ- kadai " چینی است. البته خود من نیز که به روش دانشجویی، در اینجا خانه دارم، از داشتن چنین ظرفی هنوز محرومم و آن را در تابه ی معمولی درست می کنم.







 .
تصویر، از این سایت http://mahavirmetalconverters.tradeindia.com برداشته شده است.



پیازهای خرد شده را در روغن تفت می دهیم. کمی نمک به آن اضافه می کنیم و بعد از دو- سه دقیقه، سیر خرد شده را به تابه علاوه می کنیم. بعد به ترتیب، خمیرِ سیر و زنجبیل، دانه ی فلفل قرمز، فلفل سیاه، هویج، فلفل دلمه ای، و کلم را، اضافه می کنیم. چند دقیقه ای تفت می دهیم. ساقه ی پیازچه را در آخر طبخ، وقتی شعله اجاق را خاموش کردیم، به تابه اضافه می کنیم.

نوبت به  قسمت سوم مواد رسید، نودل، سویا سس و سرکه را، با مواد دیگر مخلوط کنید و خوب هم بزنید.

نوش جان


این ویدئوِها، دو روش متفاوت پختِ هاکا نودل است.
http://www.youtube.com/watch?v=1rECrfrdNTo
http://www.youtube.com/watch?v=27oHn30Az4E