روشنک، طراح گرافیک هستم. در حال حاضر، دانشجوی مردم شناسی با گرایش هنرم. چند سالی هست که مقیم هندم. خوراک، باورها و عقاید مرمان این دیار و پدیده های متفاتی را که تجربه می کنم، اینجا به اشتراک میگذارم.
در مورد این وبلاگ:
پیش فرض تمام پست ها، تهیه ی خوراک برای "چهار نفر" است. اگر پُستی شامل حال این موضوع نباشد، حتما آن را در متن پست، قید خواهم کرد. استفاده از مطالب وبلاگ، با ذکر منبع و ارجاع به پُست مربوط، بلامانع است.

۷.۹.۸۹

چیکن منچوری - Manchurian chicken









نقشه مرزی منطقه منچوریا


امروز صبح چشام و که باز کردم، وحی اومد که امروز، روز منچوری والامقامه. ماشین جان هم، بعد از دو هفته اقامت در تعمیرگاه، از دیشب برگشته بود خونه اش. دلتنگی سواری و منچوری من و برد به بیگ بازار. (سوپر مارکت زنجیره ای کار درست)
تو کیسه هایی که اومدن خونه، پیازچه؛ سیر؛ گشنیز؛ زنجبیل؛ آرد و مرغ به منچوری ربط داشتن. در تمام طول طبخ، بوی سحرانگیز و مطبوع سبزیجات، سس سویا و زنجبیل، من و مقیم آشپزخونه ی یه کلبه ی ییلاقی چینی کرده بود. فکر کنم این بود.



منچوری، به سفارش یکی از دوستانم اولین خوراکی بود که من در هند خوردم و یادمه چقدر برام حل کردن لایه ای که مرغ درش پیچیده بود، پیچیده بود. من که از طبخ و تناولش حظ بسیار بردم. به نظر سه دوست دیگه هم که امتحانش کردن، خیلی دلچسب بود. این خوراک با نونی به نام روتی، خورده می شه که همون تافتون خودمونه در اندازه ی یک پیش دستی. راستی نان رو ایرانی ها به هندی ها یاد دادن و تا قبل از اون، قوت غالب مردمان این دیار، برنج بوده است. اما حالا از نظر تنوع نان، خیلی از ما جلوتر هستن. در ضمن، در این خوراک، "آجیمونوتو" هم هست که تهیه اش در ایران بسیار سخت هست. به راحتی می شه ازش صرف نظر کرد. چیزی رو از دست نمی دین. برای من، مزه ی این خوراک با مزه این عکس خیلی نزدیکه!






















تصویر از سایت http://www.flickr.com/photos/24443965@N08/sets/72157617576425408/detail/ برداشته شده است.



مواد لازم

یکم
فیله و سینه ی مرغ بی استخوان (خرد شده) - نیم کیلوگرم

دوم
آرد ذرت -صد گرم
تخم مرغ - دو تا سه عدد
خمیر سیر و زنجبیل - یک قاشق غذاخوری (اگر آماده ی آن در دسترس نمی باشد، با له کردن سیر و زنجبیل و اضافه کردن اندکی نمک و روغن زیتون، می توانید آن را تهیه کنید)
آب - مقداری

سوم
زنجبیل تازه (نگینی خرد شده) - یک ریشه بزرگ
فلفل دلمه ای (نگینی خرد شده) - دو عدد متوسط
پیاز (نگینی خرد شده) - سه عدد متوسط
سیر (نگینی خرد شده) - یک غوزه
ساقه پیازچه (خرد شده) - ده ساقه

چهارم
سویا سس - یک چهارم لیتر
شکر (ترجیحن قهوه ای) - یک تا دو قاشق غذاخوری
سرکه سفید - نیم تا یک استکان
نمک
فلفل (ترجیحن سفید) 
تخم گشنیز (پودر) - یک قاشق غذاخوری

پنجم
کمی گشنیز تازه جهت زینت



با قسمت دوم مواد شروع می کنیم. آرد ذرت را با تخم مرغ ها مخلوط کنید تا خمیرچسبناکی که نه سُلب است و نه رقیق، از آن حاصل شود. خمیر سیر و زنجبیل را به آن بیافزایید و تکه های مرغ را در این تشک، برای یک ساعت بخوابانید.
به سراغ قسمت سوم مواد می رویم. در یک تابه بزرگ که تا پایان پخت، خانه ی این خوراک است، ابتدا پیازهای خرد شده را در روغن (ترجیحن کنجد) تفت می دهیم. کمی دیرتر، سیر و زنجبیل خرد شده را به آن می افزاییم و کمی بعد از آن، فلفل دلمه ای خرد شده را نیز همراه می کنیم. تفت را، حدود ده دقیقه ادامه می دهیم. ساقه پیازچه را، اواخر طبخ به خورش اضافه کنید تا سبز زنده ی ساقه را نکُشید. این پیام در ضمن بصورت ویژه برای رهبر ایران هم هست. گفتم اگر خواست از توی این بلاگ برای خودش منچوری درست کنه، یه چیز دیگه هم یاد بگیره!
شربتی از فسمت چهارم مواد تهیه می کنیم. میزان شیرینی، شوری و ترشی آن باید یکسان باشد. بنابراین، بیشتر از اندازه های داده شده در این قسمت، به ذائقه خود اعتماد کنید. این شربت را با یک تا دو لیوان آب، به ماهیتابه اضافه کنید و بعد از جوش زدن آب، شعله را پست کنید و اجازه دهید این مواد تا نرم شدن و نه له شدن، طبخشان، ادامه پیدا کند. امروزه به این خورش مقداری رب گوجه فرنگی اضافه می کنند که طعم و رنگ آن را بهبود می دهد. اگر شما هم مایلید به خورش خود، آن را بیافزایید، لطفن در مقدار آن زیاده روی نکنید تا خوراک، بی هویت و بی ریشه نشود.
در یک تابه دیگر، تکه های مرغ را با موادی که به آن چسبیده است، داخل روغن سرخ کنید تا طلایی- قهوه ای شوند. هرچقدر این مواد، بیشتر به تمام قسمت های مرغ چسبیده باشند، خوراک مان لذیذتر می شود. تکه های مرغ سرخ شده را به تابه ی اصلی خوراک، اضافه می کنیم و با شعله ی پَست، ده تا پانزده دقیقه دیگر، به تابه حرارت می دهیم تا مزه ی خورش ما به داخل مرغ ها نفوذ کرده و نرمترشان کند. البته این میزان، بستگی کامل به خواست شما دارد. این خورش می تواند، آبدار باشد و با برنج خورده شود یا تَنگ آب باشد و با نان صرف شود. همان طور که پیشترگفتم، نان مورد استفاده با این خورش، روتی است، که همان تافتون خودمان، در ابعاد کوچکتر است. در اواخر پخت، ساقه های خرد شده پیازچه را به خورش اضافه نمایید.
روی خورش را با گشنیز تازه، بیارایید.















نوش جان

بايگانی وبلاگ